Herfst

Toen de verwachtingen aangaven dat het weer een paar dagen beter zou worden, hebben we wat spulletjes ingepakt en zijn we voor een dag of 3 naar ons chalet gegaan. Pluk de dag!

Ik heb al vaker geschreven: 'zo de wind waait, waait mijn jasje', en zo kon het gebeuren dat die 3 dagen er zomaar 12 werden. We kregen eerst te maken met 2 prachtige dagen. Heerlijk wandelen en fietsen, genieten van de natuur. Een dipje van een dag vingen we op met een bezoekje aan Paleis het Loo. Jaren geleden hebben we daar ook rondgewandeld en het enige wat me bij is gebleven, is dat er heel veel ouwe meuk stond, het er vies was en stonk.
Wat is het na de renovatie mooi geworden! De rondleidingen met de audioapparatuur zijn heel leuk en interessant. Een stukje oorsprong met het Engelse koningspaar Willem en Mary en het andere deel over Wilhelmina. Wij hebben ervan genoten. Uiteraard zijn we na Het Loo ook even Apeldoorn ingegaan en kregen toen de voor die dag beloofde buien op onze nek. 

Ons voornemen om na die 3 dagen terug naar huis te gaan, werd door de optimistische voorspellingen van de weersprofeten, met een aantal dagen uitgesteld. De tuin werd droger, waardoor ik ook rustig aan kon starten met het winterklaar maken. Een paar uurtjes per dag werken is meer dan genoeg. De rest van de dag is om te genieten. De mooie dagen werden er meer en meer. Dus bleven we langer en langer. Wandelen, fietsen door de bossen en over de hei, maar ook van Elburg naar Kampen en aan de andere kant van het Drontermeer terug, was ook heel fraai, uiteraard hoort een visje eten bij de haven er bij. Een bezoekje aan het chocoladefestival in Hattem was ook heel geslaagd. Herfst, wat is het toch prachtig. 

Herfst. Maar de herfst is ook anders. Want hoe je het ook went of keert, ook mijn leventje bevind zich inmiddels in de herfst. Daar ben ik mij heel erg bewust van. Dus het motto is en blijft: geniet van de dag, van ieder vogeltje dat komt foerageren in de tuin, van de prachtige herfstkleuren en de vele paddenstoelen en zwammen. Bij het fietsen door de bossen is het wel zaak om goed op te letten. De bomen hebben hun bladerpracht getransformeerd tot een prachtig goudbruin tapijt op het fietspad. maar dat blad ontneemt wel het zicht op de randen. En omdat de zwijnen juist langs die randen wroeten op zoek naar voedsel, maakt dat je ervoor op moet passen niet naast het fietspad terecht te komen en te vallen. Een botbreuk is snel opgelopen en vallen met je hoofd op de rand van zo'n betonnen pad moet je toch helemaal niet aan denken. Wij hebben (nog) geen fietshelmpjes, maar praten er al wel wat vaker over. Wellicht.... 

Maar hoofdletsel kan je ook zonder val oplopen. Mijn zwager en een buurvrouwtje leven hun leven samen met mijnheer Alzheimer, net als duizenden anderen. Het zou mij of mijn vrouw ook zomaar kunnen overkomen. En dan heb je ook die verschrikkelijke ziekte kanker. Ongeveer 1 op de 3 mannen en 1 op de 4 vrouwen krijgen kanker. Dus, behalve ieder moment van de dag genieten van het leven, is het ook zaak om je goed voor te bereiden op de toekomst, op de laatste fase van het leven dat er voor ons allemaal ooit aan zit te komen. 

Wij duiken toch maar eens even in de materie testament en levenstestament. Ons testament uit de jaren '80 van de vorige eeuw, is allang achterhaald door veranderde wetgeving en is alleen nog geschikt om als curiositeit in te lijsten en boven het bed te hangen. Vooral het levenstestament staat voor ons hoog op de to-do-lijst. Wie mag er beslissen voor of over mij als ik daartoe zelf niet meer in staat ben. Effe doorbijten, Wim, een fikse klus met de nodige uitdagingen. 

Genoeg voor nu, tot mijn volgende spinsel.