Zo, alle koppelingen zitten goed, de hogedrukreiniger is aangesloten op water en elektra, de knop kan om. Het is tijd om het terras bij ons chalet grondig onderhanden te nemen. Het ziet er momenteel niet uit. Zoals elk voorjaar zitten de tegels en steentjes onder de aanslag van alg en andere ongerechtigheden, maar dit jaar is het nog veel erger. Vorig jaar ben ik er - door de renovatie van de gevelbeplating en alles wat er daarbij tegenzat - niet aan toe gekomen om het terras schoon te maken. Dubbel vies dus. Dubbel zaak om nu te reinigen. Gelukkig geeft dat simpele werk me ook ruimte om een beetje te mijmeren.
Ik stel de spuitkop in op de hardste stand en ga aan de slag. Wauw, je ziet de grijze en rode kleur van de verschillende bestrating meteen tevoorschijn komen. Ik kan heel goed zien waar ik blijft. Het is geen klus die je omschrijft als leuk, maar wat knapt het op! Zo past het weer beter bij ons chalet en de tuin. Ik heb direct nadat we teruggekomen zijn uit de Algarve veel planten gesnoeid en onkruid verwijderd. Een hovenier heeft een paar bomen gesnoeid, die veel te hoog waren gegroeid. Na de bestrating moet ik het chalet zelf nog een voorjaarsschoonmaakbeurt geven en dan zijn we helemaal klaar voor de zomer. Dan hoeven we niet meer te klussen, dan kunnen we wandelen, fietsen, terrasje pakken, kortom genieten....
....wandelen, fietsen, terrasje pakken, kortom genieten.
Mijn gedachten dwalen af. Wat hebben we dit voorjaar weer genoten in Monte Gordo. Wat hebben we veel kilometers gewandeld over het strand. Vanaf dag 1 meteen lekker op blote voeten. Zo heerlijk dat dat kan begin februari. Wat hebben we ook weer veel gefietst. Korte tripjes, voor boodschappen, maar ook lange(re) fietsroutes. Van Monte Gordo naar het mooie stadje Tavira is mijn favoriete route. Je fietst eerst door het pijnbomenbos met de vele cactussen richting Altura, dan via Manta Rota naar het pittoreske Cacela Velha en vervolgens langs plantages met bloeiende amandelbomen, langs (nog kale) wijnranken, prachtige olijfgaarden en tussen uitgestrekte sinaasappelplantages door. Zo mooi! Vooral als de sinaasappelbomen vrucht én bloesem dragen! Geweldig en heel fotogeniek! Maar het liefst zou ik behalve de kleurenfoto's geurenfoto's willen maken, zodat ik jullie ook van die heerlijke geur zou kunnen laten genieten. Als we uiteindelijk al dit groen achter ons laten rijden we via de gezellige boulevard van Cabanas ook nog door een uitgestrekt natuur- en zoutwingebied. En dan hebben we er dik 20 kilometer op zitten over nauwelijks geplaveide paden. Het is en blijft oppassen om valpartijen en lekke banden te voorkomen. Lekke banden hebben we dan ook regelmatig opgelopen. Meestal hadden we geluk en waren we heel dicht bij de verhuurder. Een keer was ik een kilometer of 10 bij Monte Gordo vandaan. Pssssssssssttt. Platte achterband. Geen nood. je belt de Nederlandstalige dame bij de verhuurder en binnen een halfuurtje staat er een auto voor je neus met een andere fiets en kan je je route voortzetten.
We fietsen Tavira in en het eerste wat we zien is de grote Shopping Mall. Daar fietsen we erg snel voorbij. De mooie binnenstad met de vele winkeltjes, terrasjes, het kasteel, de oude Romeinse brug én de tientallen kerken (vooral de Igreja da Misericórdia met zijn blauwwitte tegeltableaus uit de 18e eeuw, die de werken van barmhartigheid en het leven van Christus tonen is prachtig) trekt ons veel meer. En dan is er koffie met uiteraard de Portugese lekkernij: de pastel de nata.
Op deze fietstocht viel het ons nog niet zo op dat het heel erg droog is (was) in Portugal. Op de Nederlandstalige pagina van Portugal News las ik dat de droogte dit jaar extreem en zorgwekkend is. Nadat wij weer in Nederland waren teruggekeerd, is er heel veel neerslag gevallen. En dat is maar goed ook. Niet voor de toeristen, maar wel voor de natuur. Wij zijn een keer gaan fietsen naar het stuwmeer van Belize. We moesten trouwens ook best veel lopen, want op onze fietsjes met 6 versnellingen, waren veel klimmetjes niet haalbaar. Bij het stuwmeer aangekomen kon je zien aan de verkleuring van begroeiing hoe laag het water naar verhouding tot andere jaren stond. Echt meters lager. Dus dat er de laatste weken veel regen is gevallen is een zegen voor de natuur en voor dat in de zomer veelvuldig door bosbranden geteisterde land.
Oeps. ik voel nattigheid. Via een klein obstakel spettert het water tegen mijn gezicht. Ik ben weer bij de les, op de Veluwe, het terras aan het schoonmaken. "Hé Wim, je moet tijdens het mijmeren ook wel op blijven letten hoor, als je met een hogedrukreiniger aan het werk bent." "Ja, Wim, zal ik doen."
De laatste tegels van dit deel van het terras zijn ook schoon. Genoeg voor vandaag. Nu lekker onderuit in het zonnetje en genieten van een lekker glas drinken. 'Pluk de dag en laat wat hangen voor morgen'. Mijn levensmotto kan je op veel manieren interpreteren. Toch? Morgen ga ik wel weer verder met schoonmaken.
Deze keer citeer ik Matthijs niet meer. Dan is het net alsof ik zelf niks kan verzinnen. Vanaf nu sluit ik af met
‘Genoeg voor nu, tot mijn volgende spinsel.'
Reactie plaatsen
Reacties