Ik leg mijn boek neer. Het is vandaag een druilerige (zon)dag. Het miezert bijna continue. Het nodigt niet uit om naar buiten te gaan. Ik heb vandaag urenlang in mijn boek gelezen, maar het laatste halfuurtje kan ik mijn gedachten niet echt meer bij het verhaal houden. Mijn gedachten dwalen steeds af. Naar Frankrijk en Oostenrijk, waar mijn kinderen en kleinkinderen momenteel vakantie vieren. Via WhatsApp en Facebook hebben we al veel vakantiefoto's en vlogs ontvangen.
Vanmorgen kreeg ik een melding van Facebook dat ik 6 jaar geleden op deze dag foto's had geplaatst van onze vakantierondreis door Scandinavië, inclusief een bezoek aan de Noordkaap en de zon die daar klokslag middernacht door de mist heen brak. Leuk om die foto's (zie onderaan de pagina) weer eens terug te zien en herinneringen op te halen.
Binnenkort zal ik wel weer van Facebook een melding krijgen van een andere rondreis die ik bijna 3 jaar geleden heb gemaakt: een reis door Rusland. We bezochten daar Moskou en omgeving en Sint Petersburg. Het was een prachtige reis. Wat een schitterende cultuur en gebouwen daar. Al die paleizen en kathedralen. Het Kremlin, de Hermitage (foto boven). Prachtig. Maar zolang Poetin aan het bewind is, is er geen haar op mijn hoofd die er aan denkt om daar ooit nog naar toe terug te gaan. Ik heb daar hele mooie foto's gemaakt en had een aantal daarvan als achtergrond en als vergrendelingsscherm op mijn laptop en mobieltje staan. Maar op de dag dat de oorlog met Oekraïne uitbrak heb ik ze uit protest meteen verwijderd. Ik weet het, het helpt niets, maar het is een gebaar. Toch?
Wat een ellende daar in Oekraïne. Vreselijk, wat een ravages! Als we alle verhalen moeten geloven overtreedt Rusland alle internationaal vastgelegde regels over het oorlogsrecht. Ik geloof de verhalen van de Oekraïense kant, maar ik weet ook dat in tijde van oorlog alles wordt gedaan om de tegenstander zwart te maken. Dat zal vast ook gelden voor president Zelenski. Ik denk nog eens terug aan onze reis door Rusland. We hadden daar twee gidsen, de een was een aanhanger van Poetin, die van mening was dat het westen geen eerlijk verslag doet over haar land. De ander moest niets hebben van Poetin, zij steunde duidelijk de onderdrukte oppositie en las via illegale kanalen westerse nieuwssites. Wat de berichtgeving over de oorlog betreft moeten het maar houden op een mooie spreuk die ik onlangs las: Niets in deze wereld is zwart-wit, behalve wiskunde en panda's.
Maar agressie en geweld vindt niet alleen in het oosten van Europa plaats. Ook hier is het schering en inslag. Huisartsen, apothekers, politici, politie en andere hulpverleners, twitteraars en andere socialmediagebruikers, wie is tegenwoordig niet de dupe van bedreiging of zelfs van fysiek geweld. Kijk eens naar het boerenprotest. Een paar weken geleden had ik nog wel sympathie voor de boerenacties. Het stikstofbeleid lijkt inderdaad erg eenzijdig gericht. Maar mijn sympathie ebt nu wel weg. Acties die eerst alleen hinderlijk en ludiek waren, worden steeds extremer. De boeren bedreigen, intimideren, vernielen, verontreinigen, werpen levensgevaarlijke blokkades op en zijn van mening dat ze zich dat allemaal mogen permitteren, onder het motto: 'Kijk eens wat ons wordt aangedaan!. Je moet er niet aan denken dat er straks een onschuldig slachtoffer valt bij die harde acties.
De Britse filosoof Bertrand Russell (1872-1970) zei ooit dat het probleem met de wereld is dat dwazen en fanatici altijd zo zeker zijn van zichzelf en dat wijze mensen altijd zo vol twijfels zitten. Ik wil zeker niet beweren dat boeren dwazen zijn. Nee, er zijn heel veel wijze boeren. Ik hoop dat zij die kleine groep fanatici ertoe kunnen bewegen hun gevaarlijke acties te stoppen.
Laten we met zijn allen kritisch blijven, discussiëren en protesteren, maar wel op een veilige en beschaafde manier.
Genoeg voor nu, tot mijn volgende spinsel.
Gelezen?
Heb je mijn 'stukkie' gelezen?
Ik vind het heel leuk als je hieronder een reactie plaatst.
Reactie plaatsen
Reacties