Vrijheid krijg je niet voor niets, die moet je bevechten.
"Het regent, het regent, de pannen worden nat." Ik staar naar buiten met dit oude kinderliedje in mijn hoofd. Er valt een fikse bui. Ik hoef vanavond de tuin niet te sproeien. De laatste weken toch niet, want het prachtige voorjaarsweer is opgevolgd door een doodnormale Hollandse zomer: lekkere temperaturen en af een toe een bui. Ik vind het best lekker zo. De beuken- en hederahagen zijn allemaal gesnoeid, ik kan weer over op de pensionado-stand: 'niks moet, niksen mag'. Echt niksen kan ik niet. Als ik ga zitten pak ik meestal meteen een boek. Mijn gedachten dwalen af naar een recent gelezen boek: 'Het eiland onder de zee' van Isabel Allende. Een dikke pil van 447 pagina's. De term die ik als kop heb gebruikt, stond op internet boven een korte beschrijving van het boek.
Maak jouw eigen website met JouwWeb